Mijn persoonlijkste blog ooit
Waarom deze blog
Ik hoop met deze blog mensen te bereiken die zelf ook OCD hebben; laten zien dat ze lang niet de enige zijn die bijvoorbeeld met dwanggedachten leven. Bovendien heb ik gelijk een mooi “document” om te laten lezen aan familie vrienden, collega’s en kennissen;, zodat ze me misschien iets beter begrijpen. Al moet ik zeggen dat op een paar gevallen na; heel veel begrip krijg van de mensen om me heen.
Daarnaast wil ik in deze blog ook aangeven wat mij uiteindelijk het beste heeft geholpen.
Pleaser
Sinds ik de diagnose OCD kreeg en wat dat voor mij inhield zijn een hoop zaken duidelijk geworden. Zover ik kan nagaan is de OCD zo rond mijn 13e jaar zich beginnen te uiten. Nog verre van problematisch (als in, ik kon functioneren). Maar ik kan me heel goed herinneren dat ik er heel slecht tegen kon als ik mensen om mij heen teleurstelde. Vooral mensen waar ik een band (vriendschapelijk of familiar) mee had. Vrienden probeerde ik soms op een manier tevreden te houden die niet echt goed voor mij was. Daarnaast wilde ik bijvoorbeeld mijn moeder niet teleurstellen. Ontelbare keren heb ik haar gevraagd of ze boos was of dat ze het goed vond van wat ik deed.
Maar op zich functioneerde ik goed en was de dwang lang niet altijd bezig. Waardoor ik dus we ook nog vaak genoeg voor mij zelf koos en mijn eigen pad ging.
Ook in mij huwelijk en vaderschap speelde dit een rol, mijn vrouw kreeg ook (teveel) de vraag of ze boos was en mijn kids wilde ik niet teleurstellen en had er veel moeite mee als ik een keer echt boos op ze geworden was.
Iemand noemde me hierdoor ook wel een pleaser; wat op zich niet erg is. Als er maar een duidelijke grens is en relaties in evenwicht zijn.
Het pleasende gedrag heb ik inmiddels flink afgeleerd, en ik moet zeggen mijn leven is daardoor stukken leuker geworden.
Controle
Ik heb ook last van een soort controle dwang, iets wat veel mensen hebben overigens. Alleen sloeg het bij mij soms door. Er zijn heel veel mensen die wel eens terug lopen naar de auto om te checken of ie wel op de handrem staat. Of dubbel checken of alles wel op slot is. Daar heb ik ook last van, maar dit was geen probleem. Totdat ik aangenomen werd door mijn huidige werkgever. Ik werk daar in de IT en begon op een functie waar we ook pieper dienst hadden.
Als ik ‘s nachts gebeld werd en een storing had opgelost lag ik soms nog zeker een half uur wakker met de gedachte: “Heb ik het wel goed opgelost?”. Omdat ik dan toch niet kon slapen kwam ik er maar uit en controleerde ik het.
Dit speelde vaag genoeg bij kleine storingen en minder bij grote. Maar dat lag waarschijnlijk aan het feit dat je bij grote storingen toch wakker bleef, omdat het lang duurde voor alles weer draaide en inmiddels collega’s ook waker waren.
Opnieuw was dit niet echt storend, ik was iemand die goed tegen korte nachten kon en door het vertrouwen dat ik de jaren opbouwde was het probleem na een jaar ook wel stukker minder geworden.
Nare voorstellingen (dwang gedachten)
Iedereen heeft wel eens gedachten waarvan jezelf denkt: “Hoe bedenk dit nou weer”. Bijvoorbeeld je staat met een die ene nare collega op het perron en je denkt: “Als ik hem voor de trein gooi..”. Niemand is vrij van zulke gedachten maar als je OCD hebt zullen zulke gedachten zich de hele dag door herhalen.
Dit is bij mij ook het geval, al had ik er tot op mijn 30e niet veel last van. Ze zijn er daarna langzaam ingeslopen en kwamen op een hoogtepunt toen ik Tinnitus (oorsuizen) kreeg. Daardoor sliep ik slecht en werd zwaar depressief, ik kreeg een enorme angst dat ik mijn kinderen zaken zou aandoen die mij in het verleden aangedaan waren.
Het begon nog redelijk positief en waren gedachten van: “Hoe kan een volwassen persoon; dit een jong kind aan doen”. Helaas kwamen er al snel beelden bij..
Deze dwang zorgde er ook uiteindelijk voor dat ik de juiste diagnose kreeg. Wel heel jammer dat een psycholoog dit voor zeker een jaar gemist had. Gelukkig zag de psychiater in de kliniek van Yuliyus direct wat er aan de hand was. Helaas durfde ik vanwege het oorsuizen niet meteen de medicatie te gebruiken die hij voorstelde. Toen ik 9 weken later niet meer kon (en ik gelezen had dat het medicijn als Golden standard voor OCD bekend stond) heb ik het risico genomen en ben ik begonnen aan het voor levensreddende middel Clomipramine.
Not just right
Ik ben ooit begonnen op Havo/VWO, maar faalde zo flink in het eerste jaar dat ik op de LTS en daarna de MTS terecht kwam. Eeuwig jammer maar door ervaring op te doen alsnog een functie gekregen die op HBO niveau zit.
Naast een ongezonde dosis luiheid denk ik dat mijn OCD hier me ook wel wat parten gespeeld heeft. Ik merkte namelijk dat ik me medicatie ineens minder moeite had om te leren.. Waar ik vroeger stopte met leren als ik even iets niet helemaal begreep; ging ik nu gewoon door. Van wat ik me in dat jaar Havo/VWO kan herinneren was ik zoals ik al zei vrij lui maar heb ik aan vakken die echt moeilijk waren laten liggen, omdat: “Ik het toch niet ging snappen. Dit speelde ook meer bij de vakken die ik niet zo leuk vond.
Al ga ik met in dit geval niet verschuilen achter mijn OCD, de luiheid was hier vooral het probleem.
Dit type dwang uitte zich ook wel bij wat andere zaken. Zoals het bouwen van modelbouw vliegtuigen en bijvoorbeeld Lego. Waar ik vroeger er niet tegen kon, als een sticker niet recht zat, boeit me dat nu vaak niet meer.
Inmiddels durf ik thuis ook steeds meer zelf klusjes te doen, vroeger was ik bang dat ik het gewoon niet kon.. Nu probeer ik dingen vaak zelf of roep hulp in bij zaken die ik echt niet kan, en vind het ook niet erg om die hulp te vragen Er zijn nu eenmaal zaken die een ander beter kunnen doen dan ik.
Grappig genoeg heb ik weer totaal geen probleem, met zaken die niet op kleur dan wel nummer liggen. Een mede patiënt zei zelfs ooit: “Jij hebt geen OCD want je verf (voor modelbouw) ligt niet op nummer of kleur..” Ook een ietwat scheef hangende TV kan me niet echt boeien.
Zo zie je maar, OCD is er echt in verschillende vormen.
Compulsies
Het heeft me lang gekost om mijn compulsies te achterhalen. Ik heb lang gedacht dat ik ze gewoon niet had… Maar ja die C in OCD staat toch echt voor Compulsies..
Toen bedacht ik me een ding dat ik vanuit huis mee gekregen heb; en dat is het Christelijk geloof. Vooral een vader die heel streng in de leer was. Plus een opa die dat ook was en ons soms meenam naar zware kerken; bedacht ik me in slechte tijden dat het een straf van boven was. Ik ging op dat soort momenten proberen zo puur mogelijk te leven en veel bidden.. Vooral voor mijn dwanggedachten.
Het meest grappige wat ik me van deze compulsie kan herinneren is dat ik aan het begin van mijn pieper dienst carrière dacht van: “Als ik maar netjes gedraag en netjes bid tijdens mijn diensten, komt het vast goed en krijg ik geen zware storingen..”
Gelukkig kon ik in die periode gewoon goed functioneren. Echter toen de dwanggedachten kwamen durfde ik niks meer te doen.. Alles wat ik deed trok in twijfel:”Mag dit wel van boven…”
Dit alles zat tegen een paar keer tegen een psychose aan; mogelijk was ik zelfs al wat psychotisch. Maar helemaal zeker is dat ook weer niet.. De lijn tussen dwangmatig denken en psychotisch was volgens mijn huidige psychiater niet helemaal helder.
En nu dan?
Op het moment is mijn OCD door medicatie en zeer goede therapie onder controle. Het is leefbaar geworden ook al blijf ik slechte momenten en dagen hebben. Inmiddels heb ik dit geaccepteerd en weet ik dat de verkeerde bedrading in mijn hersenen chronisch is. Waarbij ik wel kan zeggen dat ik ondanks dit inmiddels weer volledig functioneer.
Ik merk dat ik sneller dingen los kan laten, al vind ik dat met sommige zaken ook nog steeds moeilijk. Ik blijf balen van het oorsuizen en verloren vriendschappen. Maar een scheve sticker op een Lego bouwsel doet me amper nog wat. En het allerbelangrijkste ik merk dat al mijn relaties/vriendschappen gelijkwaardig worden!
Wat ook enorm helpt zijn de verschillende websites in zowel buiten als binnenland die over OCD gaan. Of boeken zoals “Vals alarm” van Menno Oosterhof een psychiater met zelf een dwangstoornis.
Herkenbaar?
Is deze blog herkenbaar? Heb jezelf last van deze klachten? Of ken je iemand met deze klachten? Bedenk dan te eerste dat je niet gek bent en dat er vaak nog genoeg aan te doen is en je klachten beheersbaar/leefbaar kunnen worden. Dit kan met en zonder medicatie.
Zoek dus altijd professionele hulp op het moment dat de dwang overheerst in je leven of je bijvoorbeeld er heel depressief van wordt (zoals ik).
In mijn geval werkt medicatie goed plus uiteindelijk “Acceptance and Commitment” therapie.
In gesprekken met lotgenoten in de kliniek of soms via internet(fora) krijg ik ook vaak de vraag: “Welke medicatie slik je”. Ik ga dat hieronder ook vermelden, maar let op deze medicatie hoeft voor jou hoeft te werken! Iedereen is namelijk anders en de medicatie die ik slik is nogal zwaar geschut; grote kans dat je met wat mildere medicatie beter af bent. Meer info over medicatie kun je vinden op OCDnet.nl
Medicatie:
275mg Clomipramine (Anafranil) | TCA Antidepresiva (ouder middel) dat bekend staat om te helpen bij dwang.
250mg Quetiapine (Seroquel) | Antipsychotica dempt dwangmatig denken (in mijn geval!)
7,5mg Mirtazepine | Niet specifiek voor de dwang, maar helpt met de slaap.
Tot slot
Ik maak van deze blog meteen een pagina op deze website. En zal hem in de komende maanden, jaren nog nu en dan bijschaven.Ik hoop dat het je wat inzicht geeft in wat dwang kan betekenen voor iemand. Of dat jezelf ontdekt dat je lang niet de enige bent!