Normaal ben ik niet zo van het showen van kijk is wat ik kan, of kijk eens wat voor een top baan ik heb. Maar dit is iets waar ik wel heel trots op ben. Zeker naar de periode 2014/2019 waarin mijn mentale gezondheid zwak en alles behalve stabiel was.
Toen ik jaren geleden het MBO verliet en het voor mij duidelijk was dat het HBO hem door financiële redenen (ik wilde serieus mee betalen in de kosten van mijn alleenstaande moeder) niet ging worden. Was het voor mij nog niet meteen duidelijk wat ik wilde. Ik wist dat het behalen van een rijbewijs wel prio nummer één was om een baan in de IT te krijgen. Bij elke vacature die ik interessant vond was een rijbewijs namelijk een vereiste.
Mijn plan was dus rijbewijs halen en dat te financieren door een baan, helaas kon ik niks vinden in de IT op dat moment. Ik ben dus aan de slag gegaan bij een meubelmakerij. Vreemd genoeg vond ik dit fysiek zwaar werk we leuk, en deed stiekem ook wat IT.. Want een vastgeslagen CNC frees die on Linux draait was voor mij een eitje om weer draaiende te krijgen. Toen ik mijn rijbewijs gehaald had ik dan ook niet echt super veel haast meer om iets in de IT te vinden. Ik wilde namelijk wel iets doen wat ik leuk vond.
Inhoudsopgave
Ineens gewild
Nadat ik mijn rijbewijs behaald had kwamen de eerste headhunters in beeld. Vaak eerste lijn helpdesk werk via de bekende detacheringsbureaus. Tevens vond ik ook een vacature voor de helpdesk van een zakelijke anti-virus oplossing, deze vacature leek me wel wat en had ook een top gesprek met het bedrijf in kwestie. Salaris viel wel wat tegen, maar er waren voldoende doorgroei mogelijkheden. Daarnaast was IT-security toen al een booming business.
De keuze leek dus gemaakt, totdat nog diezelfde middag ik een telefoontje kreeg. Men zocht met redelijke spoed een “support analyst” voor een applicatie die ik gebruik was bij de Rabobank. Ik dacht even dat het om een fout ging, ik heb “maar” MBO dus wat ik dan zonder werkervaring bij de Rabobank.
Het bleek geen fout te zijn het detacheringsbureau was al een tijd op zoek voor de Rabo om de vacature te vervullen en waren daarom ook gaan kijken in de beschikbare MBO’ers die matchende profielen hadden. Al snel had in een intake gesprek met de mevrouw van het detacheringsbureau en besloot ze om mij aan te gaan bieden voor de vacature. Een gesprek met de Rabo volgde al snel, en zo liep ik ineens in het befaamde spiegelgebouw dat me vaak verblind had met het binnen rijden van Utrecht Centraal.
Het gesprek ging goed en ik kreeg al snel te horen dat ik aangenomen kon worden. Ik had dus de keus.. een avontuur bij de Rabobank of toch voor het antivirusbedrijf.. De keuze was mede door het salaris snel gemaakt, de directeur van het antivirusbedrijf belde nog wel met een nieuw bod en een waarschuwing dat detachering niets was. Waar hij ergens wel een punt had, ware het niet dat ik niet in een normale detachering terecht zou komen. Ik zou namelijk 6 maanden werken voor het detacheringsbureau en daarna (indien de match goed was) overgaan naar een vast contract bij de Rabo.
Topbaan!
Uiteindelijk heb ik dan ook gekozen voor de Rabobank, en dat beviel meer dan goed. Ik kwam qua collega’s in een warm nest en het hele team zorgde ervoor dat ik snel up to speed was en leerde me van alles. Echter was ik naar 6 maanden nog niet zeker, ik kon namelijk niet wennen aan de stand-by diensten.. Bang dat ik de telefoon ‘s nachts zou missen, in je eentje storingen oplossen midden in de nacht.. En storingen konden ook nog eens flink wat geld kosten.. Daarnaast waren ik en één andere collega verantwoordelijk voor de applicatie.. dus dat betekende om de week stand-by dienst.. Tevens was de applicatie niet echt stabiel dus minstens één telefoontje per week kon je verwachten.
Gelukkig had mijn toenmalige team manager van de Rabo een oplossing, we maken van de 6 maanden gewoon 9 maanden zodat ik rustig de tijd om er toch aan te wennen. Zo gezegd zo gedaan en zowaar begonnen de stand-by diensten te wennen. Ze begonnen zelfs leuk te worden, al waren de dagen dat je 3 tot 5 keer per nacht gebeld werd niet echt altijd even tof.
Na negen maanden was het dus opnieuw feest en was ik officieel een werknemer van de Rabobank. Wat me stiekem gezegd al best trost maakte. Ik heb dan ook heel veel geleerd. De applicatie was namelijk oud en zoals gezegd storings-gevoelig. Desondanks konden we met name de ontwikkelaars en mijn collega en ik de momenten dat de gebruikers last hadden van een storing beperken tot een minimum.
Wel zal ik één storing nooit meer vergeten.. de storing begon op vrijdag middag… en was pas opgelost in de loop van de volgende zondag. De nachten tussen die vrijdag en zondag heb ik amper geslapen en had tevens die zaterdag een festival.. Waar ik tussen de slopende harde beats stond te bellen met een collega op kantoor om oplossingen te bedenken. Uiteindelijk bleek een gebruiker een vinkje aangezet te hebben en was dat vergeten te melden aan ons… Dat vinkje zorgde ervoor dat oude data verwijderd gingen worden in de einde dag verwerking.. alleen zat er zoveel oude data in de database dat de boel uit het beschikbare geheugen liep.
Deze gebruiker hebben we overigens bewust een soort van terug gepakt. We belden haar namelijk zondag middag dat de boel opgelost was; alleen kwam deze gebruiker uit Sydney en was het dus nacht bij haar…
Waarom zo trost op promotie!?
Mensen die mijn blog over mijn ocd wel eens gelezen hebben, weten dat ik mijn school carrière mede door OCD op zijn zachtst gezegd flink verkloot heb. In het kort gezegd.. mensen hadden met verteld dat ik HAVO/VWO nooit zou voltooien.. Dus toen de eerste moeilijke lessen en SO’s kreeg, dacht ik ze hebben gelijk… en i.p.v. leren ging ik maar gamen want leren had toch geen nut.. Ik ben toen hard gevallen en kwam niet in HAVO 2 terecht maar in VMBO 2.. En over het VMBO deed (en doet) men zeer neerbuigend. Ik voelde me stiekem dus best mislukt.. Echter kan ik zeggen dat ik op het VMBO veel minder gepest gezien heb en durf zelfs te stellen dat er mensen rondliepen met een hoger IQ dan vele op bijvoorbeeld de HAVO.. We hadden ook één ding gemeen, ons hart lag niet bij werken met het brein alleen.. We werkten ook graag met onze handen.. Handig was ik overigens niet, vakken zoals basis techniek vond ik dan ook maar saai.. Het was voor mij en de school dus al snel duidelijk.. ik ga de elektro techniek in en daarna MBO ICT.
Beide scholen maakte ik dan ook met gemak een veel plezier af, alleen besloot ik zoals eerder gezegd mede door financiële motieven geen HBO te doen. En dat heeft me toch zo’n 4 jaar geleden altijd wat onzeker gemaakt. Ik was “maar” een MBO’er en ik werkte samen met mensen die soms universitair opgeleid waren.. Maar trots was ik toch ook wel.. want ik kwam ondanks mijn Mbo-papiertje wel goed mee. Ik overleefde zelfs een grote reorganisatie omdat ik mezelf ook basis programmeren had aangeleerd (een echte programmeur noemt het scripten overigens wat ik doe ;-)). Ons werk was namelijk veranderd van alleen maar ondersteuning naar allerlei processen opzetten en begeleiden en het automatiseren van bijvoorbeeld software-installaties.. Bij één applicatie was me dat zelfs zo goed gelukt dat ik bij die reorganisatie wel zeer welkom was bij een ander team, die voor een upgrade en volledige automatisering stonden… Nog steeds ben ik daar trots op dat we de upgrade maar een week of twee te laat hebben opgeleverd en volledig geautomatiseerd; en dat naar vele tegenslagen..,
Maar wat maakt mij nou zo trots bij de promotie die ik nu gemaakt heb.. Heel simpel.. al het bovenstaande.. Zelfs tijdens mijn carrière bij de Rabo wisten mensen bijvoorbeeld te melden dat ik op een gegeven moment wel ontslagen zou worden.. want je hebt maar MBO.. Of het verhaal dat de IT bubbel echt wel weer een keer ging klappen. Tel daarbij op dat ik 3 x langdurig ziek ben geweest..
Maar wat mij vooral trots maak is dat ik ondanks mijn OCD toch verder leef en stappen maak. De OCD is niet meer de baas maar ik.. Deels ben ik de baas door medicatie, maar nog veel meer ben ik de baas doordat ik geleerd heb om te gaan met de OCD.
Trots dat ik van een stille en verlegen Matthijs naar iemand die steeds socialer aan het worden is en vooral heel stevig in zijn schoenen staat. Die zeker is van wat hij kan en zich niet meer (snel) minder voelt dan een collega die betere papieren heeft.
Nu moet ik ook natuurlijk wel vertellen dat het ook dankzij Rabobank is en hun arbo dienst. Dat er gelukkig nog wel organisaties zijn die veder kijken dan opleiding en ziekte alleen. Ik heb helaas genoeg verhalen gehoord van lotgenoten die simpelweg ontslagen zijn of bijvoorbeeld de dag na een poging alweer op de werkvloer verwacht werden.
En voor de mensen die de keus hebben om of te gaan werken of HBO te doen, doe gewoon HBO want uiteindelijk zal dat echt wel zaken makkelijker maken. Maar heb je alleen maar MBO, schaam je niet. Heb je VMBO gedaan? Schaam je dan ook niet. Want zeker voor de mensen in de techniek (welke dan ook) ziet de toekomst er vrij rooskleurig uit.