MDJ-STEK.NL - (Over)leven met OCD

Lief dagboek: Zwemmen

Doordat het de laatste maanden zo goed gaat is mijn inspiratie voor het schrijven van blogs over het herstellen van een depressie, leren leven met dwang en medicatie een beetje opgedroogd. Dus introduceer ik een nieuwe categorie blogs genaamd “Lief dagboek”. Hier zal ik blogs droppen over dingen die ik dagelijks meemaak en dat op een luchtige manier hier neer knallen. In de blogs zal ik zeker ook dingen melden over hoe dwang sommige situaties beïnvloed. Daarbij gebruik ik hier en daar wat zwarte humor… 

De eerste blog in deze categorie gaat over Iets wat wij elke vakantie wel doen, het liefst in Turkije of Gran Canaria.. Zwemmen!

Inhoudsopgave

Zwemmen

Toen Annika (mijn vrouw) en ik nog geen kids hadden was zwemmen een simpel iets. Zwemkleding aan en gaan.. Met kids is dat wel iets anders. Lieke onze oudste dochter van negen hebben we geen omkijken naar.. Ze kleedt zichzelf om en heeft haar zwemdiploma’s.. Onze zoon Niels van zes is een ander verhaal.. Omkleden kan ie zelf wel maar hij moet wel bij ons blijven.. Hij heeft namelijk geen zwemdiploma en mag dus niet zonder begeleiding en bandjes bij het zwembad komen. Dan hebben we nog onze jongste dochter Sofie van 6 maanden. Die kan nog niks zelf (duh!) en moeten we dus omkleden en constant vasthouden totdat ze bijvoorbeeld in een drijven zwem “stoeltje” zit. 

Even zwemmen is dus flink ingewikkeld geworden, zoals je verder in deze blog kan lezen.. 

Eventjes zwemmen

Zwemmen is nu tijdelijk nog iets ingewikkelder geworden. De Corona maatregelen zorgen er onder andere voor dat je zwemmen moet reserveren. Het begint er al mee dat die tijden niet echt matchen met het slaap rooster van Sofie.. Die moeten we dus wakker maken, wat gelukkig heel goed gaat. Probleem één opgelost.

Vlak voor de door ons gereserveerde tijd lopen we vanuit ons huisje met een ton aan kleding, waterspeelgoed en de “zwemstoel” van Sofie naar het zwembad. Gelukkig is de afstand van ons huisje richting zwembad goed te doen en we staan dus al snel in de rij voor het zwemmen.

Meestal moeten we even wachten voordat de deuren van het zwembad gebouw open gaan, we zijn namelijk liever te vroeg dan te laat ;-). Het gebouw binnengaan gaat per groepje, het mag natuurlijk vanwege de 1.5m maatregelen niet te druk worden in de gang. Dit gaat gelukkig vrij vlot en we hebben zelfs het geluk dat het kleedhokje voor gezinnen snel beschikbaar is (Tip voor Roompot, doe is meer zulke hokjes maken bij het zwembad van Bospark Lunsbergen). Lieke is al snel omgekleed en zien we pas weer als we het zwembad zelf betreden. Zelfs Niels is zowaar een keer snel, maar dat zorgt er wel voor dat hij moet wachten totdat wij ook klaar zijn. Dit leidt tot een Niels die om de vijf seconde vraagt of hij al naar buiten kan..

Als we onszelf en Sofie hebben omgekleed (wat we vrij snel deden, want het volgende gezin stond al te wachten) kan Niels eindelijk de deur open doen. Snel even onder de douche en dan hoppa met Sofie het water in. 

Het eerste wat ik doe als ik met Sofie het water in ga, is een plekje zoeken waar ik zelf kan hurken zodat ik op ooghoogte met Sofie zit. Ik zie al snel een mooi plek, echter zie in mijn ooghoeken een bejaarde zeekoe genaamd Karen (ik mag dat zeggen, aangezien ik zelf maatje Megalodon ben); een sprong maken om net voor mij plaats te nemen in het door mij uitgezochte plekje. Ik weet niet of het een dwang dingetje is, maar ik heb echt een pleuris hekel aan mensen die zulke dingen doen. Echter was er nog genoeg plek en besloot ik maar een ruzie in mijn hoofd te voeren met Karen.

Op het moment dat ik het andere plekje in bezit neemt; zie ik ineens een vrouw gebaren naar mij en een paar andere zwemmers.. Of we even weg willen zodat we niet op de foto komen.. Ik gok dat deze vrouw tegen haar familie had verteld dat ze een privézwembad hadden gehuurd en tjah dan wil je niet dat er anderen op je foto staan. Of ze had de zoomfunctie van haar telefoon nog niet ontdekt, dat kan ook natuurlijk! Gelukkig hadden de andere zwemmers er net zoals ik maling aan haar verzoek.. Dus besloot ze toch de foto’s te maken om ons later met Photoshop te verwijderen.. Of ze ontdekte de zoom functie.. Who knows.. 

Ruzie

Omdat het zwembad water iets te koud was voor Sofie was Annika met haar naar het peuterbadje verhuisd; het water is daar namelijk iets warmer. Ik was wat gek aan het doen met Lieke en had haar voor de grap op de “zwemstoel” van Sofie geplaatst. Niels zag dit, en moest natuurlijk ook even op de stoel. 

Toen we zagen dat Niels inmiddels wel heel wild met de zwemstoel ging doen, vroegen we aan Lieke of ze tegen Niels wilde zeggen dat hij de zwemstoel naar ons moest brengen. Natuurlijk zorgde dit voor ruzie (les, volgende keer zelf maar regelen). De ruzie begon al snel een minigevecht te worden waarvan het hele zwembad kon mee genieten.. Drie keer roepen dat Niels moest kappen hielp, alleen nu ging bij Niels het luchtalarm af (onze kinderen kunnen nog al hard huilen..). Opnieuw kon het hele zwembad mee genieten van.. Gelukkig was Niels snel afgekoeld door het wat koude water en was de rust terug.

De Matthijs blunder

Ik  ben nogal goed in het maken van blunders, zo ook dit keer. Toen ik Niels tot orde riep; voelde ik bij de 3e schreeuw iets in mijn handen flink spartelen.. Snel bedacht ik me dat ik Sofie in mijn handen had; en dat ik haar onbewust kopje-onder liet gaan. Gelukkig was het maar even en was het naar twee hoestjes weer over. Tot zover lijkt ze me niks kwalijk te nemen en krijg ik nog elke keer een lach zodra ik naar haar kijk.

Weer aankleden

Sneller dan je altijd denkt; is de tijd om dat we in het zwembad mogen zijn. Tijd om ons weer in onze normale kleren te steken. Opnieuw is de familie kleedkamer snel beschikbaar. En terwijl ik met Sofie onder de douche ga, kan Annika Niels helpen. Als ik klaar ben met douchen neemt Annika, Sofie van mij over om haar te drogen en aan te kleden. Niels is inmiddels afgedroogd, maar heeft opeens moeite met aankleden. Dus moest ik hem helpen; want hij leek echt ineens totaal vergeten te zijn hoe je je moet aankleden. Als ik klaar ben met Niels merk ik op dat Lieke nog onder douche staat, na 3 keer roepen komt mevrouw na zo’n 5 minuten douchen aanzetten. Echter zit haar, haar nog vol met shampoo.. Mij zelf afvragend wat ze allemaal dan gedaan heeft in die vijf minuten stuur ik haar terug.

Eindelijk kan ik beginnen met mijzelf aan te kleden en zodra ik klaar ben kan ik Sofie overnemen van Annika zodat zei en ook Lieke zichzelf kunnen aankleden.

Kinderen met bugs

Onze kinderen hebben bugs, bugs waardoor ze zich onder andere flink pijn kunnen doen. Een bug die Lieke heeft is dat ze overal tussendoor wil glippen (daarbij bijvoorbeeld mij wegduwend..). Deze keer wil ze nog snel voor mij door de deur schieten die ik net open heb gedaan. Dat totaal niet verwachten blokkeer ik haar onbewust en valt de deur dicht.. Met haar arm er tussen.. Dat deed natuurlijk even pijn, maar dat ze eindelijk gaat leren van die pijn betwijfel ik.

Overigens was ik blij dat het Lieke was, Niels zou het voor elkaar kunnen krijgen om bijvoorbeeld zijn arm te breken.

En dat lief dagboek was een dag uit het leven van mij en mijn gezin.